Hoi!
Dit keer een kort schrijfsel van me vanuit Nederland. ‘k Ben hier een aantal weken voor een break, maar woensdag hoop ik weer terug te reizen naar Griekenland.
Allereerst een korte update over de activiteiten van onze organisatie in kamp Mavrovouni. De binnenkomst van ‘new arrivals’ is al sinds maart 2020 sterk verminderd. Dit voornamelijk door de illegale pushbacks – “waarbij migranten bij de grens met geweld worden teruggestuurd. Dat is in strijd met de Europese regels voor migratie”.
In het kamp bevinden zich momenteel zo’n 1200 mensen, ook al zien we dat nu de winter voorbij is en de zee rustiger wordt meer mensen de oversteek wagen vanuit Turkije naar Griekenland, met dus alle risico’s van dien.
Voorheen draaide een groot deel van de werkzaamheden van Eurorelief rondom het huisvesten van mensen in het kamp. Maar langzamerhand verschuift voor ons de focus van crisis response naar ontwikkelingswerk. We hebben een team van enthousiaste vrijwilligers die nu werken aan ‘community engagement’, zich met name richten op de zorg en welzijn van de bijvoorbeeld alleenreizende mannen. Zij blijven over het algemeen lang achter in het kamp en hun mentale gezondheid lijdt hieronder.
Persoonlijk ben ik betrokken bij het werk van twee teams: ‘social care team’ (houdt zich bezig met de zorgvragen van de meest kwetsbaren in het kamp) en het onderwijsteam.
Maar zoals ik in mijn vorige blog al heb aangegeven, ben ik begonnen met het afbouwen van mijn taken op Lesbos. Dit is een langdurig proces, omdat ik tijd wil nemen om nieuwe mensen in te trainen, zodat er zo min mogelijk kennis verloren gaat.
Ik werk nu naar een einddatum toe: ik hoop vanaf 1 oktober officieel deze taken overgedragen te hebben en daarbij ook m’n appartementje op Lesbos opgezegd te hebben. Mocht u me maandelijks financieel ondersteunen (waar ik u niet vaak genoeg voor kon bedanken), dan weet u dat het einde daarvoor in zicht is!
En dan? Hoe verder? Het advies vanuit ‘member care’ is om tijd voor mezelf te nemen. Een rustmoment na een ‘zesjaarse’ arbeid. In de komende tijd wil ik onderzoeken hoe ik nog aan de zijlijn betrokken kan of wil blijven bij het fantastische werk van Eurorelief. Eén ding staat vast; ik blijf voorlopig nog in Griekenland, ook al zal dat dus niet permanent op Lesbos zijn!
Hartelijke groet,
Hanneke
P.S. M’n zussen en moeder zijn voor een aantal dagen naar Lesbos gekomen, ik ben met hen mee terug naar Nederland gevlogen. Zie hier wat foto’s!
2 reacties
Heel veel succes het overdragen van de taken en het afronden op Lesbos. Ook de nieuwe stappen die je gaat nemen en wijsheid bij de te nemen beslissingen! Wat de toekomst brenge moge.. mij geleidt des Heeren Hand, wens ik je toe!!
Leuk weer wat van je te horen,te zien en te lezen, gaaf! Oud collega;) veel succes weer.